08 september 2020
https://admin.purepascale.com/wp-content/uploads/2022/07/header_story.jpg

Pascale Naessens over de verschillende rollen in haar leven

Pers

Zoals verschenen in Story in september 2020

Pascale Naessens over de verschillende rollen in haar leven

Pascale Naessens (51) wordt intussen al tien jaar in één adem genoemd met haar populaire kookboeken, waarvan de nieuwste telg net in de winkel ligt. Maar haar leven bestaat natuurlijk uit veel meer rollen dan alleen die van auteur. ‘Dat ik erin geslaagd ben om van onzeker meisje uit te groeien tot gelukkige vrouw: daar ben ik het meest trots op.’

PASCALE ALS FAMILIEMENS

Samen met haar broer Désiré is Pascale opgegroeid in Eeklo. Haar vader Denis runde een groothandel in bier en hoopte dat een van zijn kinderen de zaak zou overnemen, maar Désiré ging voor televisie werken en Pascale werd model. Een keuze die niet bepaald bejubeld werd door haar ouders. ‘Mijn moeder vond dat helemaal niet leuk, puur vanuit een bezorgdheid die ik vandaag beter begrijp. Je moet weten dat mijn broer en ik heel klassiek opgevoed zijn: van Désiré werd veel verwacht, want jongens moesten het maken. Een meisje moest hooguit mooi en lief zijn, maar ik beet af en toe van me af. Daar schrokken mijn ouders van. Ik voldeed niet aan hun verwachtingen, maar ik zou niet gelukkig geworden zijn met de weg die ze voor mij hadden uitgestippeld. Maar het geluk van een kind is ook het geluk van een ouder, en ze draaiden snel bij. Mijn vader was uiteindelijk apetrots, mijn moeder ook.

De band met je ouders is gaandeweg ook weer hechter geworden.
Tijdens het volwassen worden zoek je je eigen weg en voelt het alsof je meer uit elkaar groeit. Ik denk trouwens niet dat mensen veranderen, ze worden alleen meer zichzelf. Maar op een bepaald moment groei je ook weer naar elkaar toe. Gelukkig, want ik ben niet iemand die conflicten opzoekt, ik heb rust nodig en zoek daarom altijd naar een consensus. Tegelijk vind ik het belangrijk om mijn mening te zeggen. Anders kun je jezelf niet zijn.

Hoe is je contact met je broer Désiré tegenwoordig?
Hij woont redelijk ver van mij en zit dus niet in mijn kleine bubbel van vijf. Maar we horen elkaar regelmatig via videocalls. Désiré en ik hebben verschillende karakters, maar we vullen elkaar goed aan. We hebben een heel goeie band. En het is een hele geruststelling dat hij in Eeklo woont, dichter bij mijn moeder dan ik dus.

Je vader overleed bijna zes jaar geleden. Heb je dat intussen een plek kunnen geven?
Toch wel. Ik ben ergens zelfs blij dat hij deze coronaperiode niet moet meemaken. Mijn vader was heel actief, dat trekje heb ik van hem geërfd (lacht), heel sociaal en een echte knuffelaar. Ons niet mogen aanraken zou voor hem heel lastig geweest zijn. En eerlijk: ik zou dat ook niet gekund hebben.

PASCALE ALS FOTOMODEL

Als auteur van kookboeken is Pascale niet aan haar eerste carrière toe. Vanaf haar achttiende trok ze vijf jaar de wereld rond als fotomodel: van Parijs over Milaan naar Hongkong en Tokio. ‘Op dat moment wist ik eigenlijk niet wat ik wou. Reizen was mijn manier om letterlijk en figuurlijk uit te vliegen’, blikt ze vandaag terug. ‘Dat leven was keihard, maar ik had die periode niet willen missen. Ik heb geleerd om voor mezelf te zorgen en ik verdiende goed. Pas op, ik heb ook vaak gehuild. Ik leefde alleen en voelde me heel klein tussen al die mooie meisjes.’

Heeft onderlinge concurrentie in die periode tot je eetstoornis geleid?

Dat ik jaren gesukkeld heb met eetstoornissen, is niet de schuld van de modellenwereld. Het is complexer dan dat. Daarvan verlost geraken was een moeilijke puzzel die ik zelf heb moeten oplossen. Dat vergde moed en had ik de neiging om mezelf te verdedigen, maar ik liep telkens met mijn hoofd tegen de muur. Sommige kritiek is gewoon ook onrechtvaardig. Dat mijn kookboeken meisjes zouden aanzetten tot anorexia, bijvoorbeeld. Dat is eigenlijk te gek als je weet dat mijn boeken pleiten voor meer vet, iets waarvan meisjes met eetproblemen walgen. Die eten mijn recepten niet. Op die hetze had ik nooit moeten reageren, weet ik nu. Ik heb intussen geleerd om los te laten en ja, dat geeft een bevrijdend gevoel. Het duurt even voor je daar achter komt, maar dat is net het mooie aan levenslessen.

Dit is een fragment uit het artikel. Je kan het volledige artikel in de pdfs hieronder lezen.

https://admin.purepascale.com/wp-content/uploads/2022/07/cover_14.jpg
https://admin.purepascale.com/wp-content/uploads/2022/07/Story_september2020_deel1-scaled.jpg
https://admin.purepascale.com/wp-content/uploads/2022/07/Story_september2020_deel2.jpg

Story_september2020_deel1.pdf

Story_september2020_deel2.pdf

Blogartikel delen

Gerelateerde blogberichten