Pascale Naessens over de andere manier van eten bij renners

Zoals verschenen in Het Nieuwsblad op 27/03/2019

Elke week laten we een BV een koerscolumm schrijven vanuit zijn leefwereld. Vandaag: Pascale Naessens.

Ik herinner me nog als klein meisje dat er foto’s in de krant stonden waarop Eddy Merckx grote stukken taart naar binnen speelde. Wij waren jaloers: wielrenners mochten pannenkoeken, spaghetti, taart en hele borden lekkers eten. Als het maar snelle suikers leverde… Wat een gelukzakken toch, die wielrenners. Het idee dat alleen snelle suikers snelle energie leveren, was toen zaligmakend. En nog altijd denken velen dat koolhydraten de enige bron van energie zijn.

Maar bij de nieuwe garde wielrenners zie je toch een aantal zwarte zwanen. Ze laten zich bijstaan door voedingswetenschappers die hen laten kennismaken met een andere manier van eten, een manier die hen toelaat makkelijker op gewicht te blijven en betere prestaties te leveren tijdens de ritten, namelijk LCHF of Low Carb High Fat. Tijdens de oefenperiodes trainen ze hun lichaam om vet te gebruiken als energiebron. Dit doen ze door weinig of geen koolhydraten te eten en meer vetten en eiwitten. Hun ontbijt bestaat dan bijvoorbeeld uit zalm met eieren en avocado. Op die manier verplicht je je lichaam over te schakelen naar vet als belangrijkste bron van energie. En dat biedt veel voordelen voor de duursporter, want een lichaam – zelfs dat van de graatmagere wielrenner – heeft nu eenmaal een grotere vetreserve dan glucosereserve. Dat wil dus zeggen dat ze als ‘vetverbrander’ toegang hebben tot een grotere energiebron, wat een groot voordeel is. Door je lichaam bovendien te trainen op ‘vetverbranding’ wordt het ook gevoeliger voor glucose/insuline.

Tijdens de zware wedstrijddagen wordt er teruggegrepen naar meer koolhydraten, weliswaar uit natuurlijke bronnen zoals rijst, waardoor de glycogeen¬reserves aangemaakt worden. Op die manier profiteren de wielrenners van het beste van twee werelden. Ze blijven heel het jaar op hun gewicht zonder zichzelf uit te hongeren en ze hebben alle energie die nodig is om topprestaties te leveren.

Professor dr. John Moores, die als voedingswetenschapper wielrenners begeleidt, zegt: “We weten dat koolhydraatrestrictie tijdens de trainingen een gunstig effect heeft om dan op de juiste momenten zoals bij de wedstrijden meer koolhydraten te eten. Ik denk dat dit concept van koolhydraatrestrictie en op de juiste momenten meer koolhydraten eten, de meest opwindende vernieuwing van de sportvoeding is in de afgelopen tien jaar.”

Ik denk dat wij nog veel kunnen leren van sommige wielrenners. Wie wil er niet strak in z’n vel zitten zonder honger te lijden en toch het hele jaar door bruisen van energie? Ik prijs me gelukkig dat ik deze manier van eten al langer heb ontdekt, voor mij is het een sleutel tot geluk.

Origineel artikel op de website van Het Nieuwsblad