Over de zomer

Lente, dat is voor mij ‘licht’, de zomer, dat is ‘vuur’. De zomer biedt mij een bijna zinnelijke vrijheid die ik in geen enkel ander seizoen ervaar. De vrijheid om licht gekleed te gaan, buiten te leven, één te zijn met de natuur.

Zodra de warmte in de lucht hangt, heb ik altijd de neiging om overal ‘nesten’ te bouwen. Ik ga naar de doe-het-zelfzaak, ik koop planken, schragen en verf, dan installeer ik me ergens in de tuin en ga meteen aan de slag. Binnen de kortste keren heb ik een tafel in elkaar getimmerd. Intussen denk ik aan een mogelijk plekje waar ik mijn tafeltje zou kunnen plaatsen: onder een schuine boom die als een parasol boven het tafeltje staat, ideaal tegen de soms verzengende zonnestralen. Nog voor de verf droog is, zet ik mijn tafeltje op zijn plaats en zoek ik in het hele huis spullen die me op dat moment inspireren. Ik denk daarbij aan een bepaalde sfeer die ik wil creëren, een bepaald gevoel, maar ik laat me toch vooral leiden door wat ik zie en vind op mijn zoektocht: potjes, schalen, kaarsen en nog veel meer.

Het is ook altijd goed om nog eens langs een tuinwinkel te gaan, want uiteraard zijn bloemen onontbeerlijk. En zo creëer ik mijn eigen plekje waar ik mij de hele zomer kan terugtrekken. Op tafel liggen uiteraard ook notitieboekjes. Ik heb er ooit een paar meegebracht uit China. Ze hebben een mooie gebonden rug en hier en daar staat een decoratieve Chinese tekening. Ik heb altijd notitieboekjes bij de hand om ideeën die plots opwellen, vast te leggen. Ik kan wel uren aan mijn tafeltje zitten met een kopje thee, wat fruit en een schaaltje noten. Dan laat ik mijn gedachten de vrije loop, ik noteer wat ideeën voor recepten, ik maak aantekeningen voor nieuwe keramiekvormen, of ik zit gewoon wat te filosoferen over het leven.

En ’s avonds gaan de kaarsjes aan, er hangt meteen romantiek in de lucht en ik nodig Paul uit voor het aperitief. Als het weer het toelaat, wordt er steevast buiten gegeten. Niets gaat er boven een gegrilde verse vis direct van de markt en wat groenten. Bij de schemering van de kaarsen en het maanlicht wordt er nog lang en duchtig verder gefilosofeerd over het leven. Wat houd ik toch van die zwoele zomeravonden.

Pascale