09 januari 2017
https://admin.purepascale.com/wp-content/uploads/2017/01/DSC6838-scaled.jpg

Katherine & Marie

Getuigenissen & Verhalen

Over hoe ik mijn peuter Marie binnenloodste in de wereld van Pascale

Dag Pascale,

Ik zal het in dit exposé niet hebben over hoe inspirerend jouw werk is, hoe jouw mooiheid, vrouwelijkheid en kracht uit de foto’s uit je boeken spat, en ook niet over het feit dat ik dank zij jouw werk mijn eigen mooiheid en kracht herontdekt heb en kan delen met mijn peuter Marie. Daarvoor alvast een dikke dankjewel, maar zoals reeds geschreven: daar zal ik het niet over hebben.

Bij het doorsnuffelen van jouw website, lees ik veel vragen over koken voor kinderen. En zoals je reeds schreef: in se zou er geen verschil moeten of mogen zijn. Ware het niet dat Marie bijzonder kieskeurig is en het liefst van al elke maaltijd macaroni zou eten. Ikzelf heb een breed smakenpallet: ik lust werkelijk álles, behalve kalfszwezerikken en topinamboers (aardperen). Sindskort lust ik eigenlijk ook geen koffiekoeken meer. En nu ik er aan denk: cola, industrieel roomijs en taart hoef ik ook niet meer. Dit geheel ter zijde.

Marie dus, onze kieskeurige peuter. “Where your thoughts go, the energy flows” is mijn levensmotto. Zo ook met Marie: van groenten eten krijg je lange armen en benen, eet je groenten op, dan krijg je ook nog eens lang prinsessenhaar erbovenop… Ik kan zo doorgaan, mijn lijstje met redenen om Marie groenten te laten eten was zeer creatief maar ook eindeloos en vooral: stresserend en uitputtend. Elke maaltijd werd omgevormd tot een ellenlange zeurtirade. Romantisch tafelen? No way! Resultaat voor Marie: afkeer van groenten. Tot op de dag dat ik dacht “weet je wat? ik let it go”. (Mede geïnspireerd op de titelsong van Marie haar lievelingsfilm Frozen).

Ik ben eerst en vooral anders beginnen kijken naar Marie haar kieskeurigheid en noem het nu “fijn smakenpallet”: waarom zou ze alles moeten lusten? Omdat het makkelijker koken is? Omdat ik vrijwel alles lust? Ik ben beginnen bestuderen wat ze graag eet, en welke textuur ze fijn vind: zachte texturen en knapperige texturen zoals bij macaroni en chips. Verder heb ontdekt dat het erg belangrijk is hoe de dingen benoemd worden. Het woord ‘groenten’ is niet populair bij peuters.

Maar hoe lukt het nu wél om Puur Pascale te koken voor Marie? Wel: Macaroni? Eet ze elke dag! Groene macaroni gemaakt van courgettes met vitamienebolletjes (erwten), witte en bruine bolletjes (kikkererwten en bonen) en een flinke scheut “sausje” (olijfolie). Oranje macaroni van wortelen met vleesjes (stukjes lekker rundsvlees), groene prinsessenbloemen (romanesco of broccoli) en sausje (olijfolie). Witte macaroni (bloemkoolroosjes) met groene bolletjes (erwten) en visstokjes uit de oven (vis op een houten stokje-vindt ze geweldig!). Dus, lieve lezers en Pascale-fans: koken voor peuters en kinderen terwijl je hen al de eerste beginselen van het gescheiden eten wil leren kennen is niet moeilijk. O ja: we eten ook wel chips hoor, maar dan van savooikool: dan is het echt “feestje” voor Marie.

En Marie en mezelf worden op deze manier minstens 94 zonder zorgen. Waarom minstens 94? Mijn oma eet al sinds WOII zoals Pascale uitlegt in haar boeken. Mijn oma noemt dat “trennkost” en leerde het mij aan toen ik 16 was-niet de juiste leeftijd. Maar kijk, de tijd heeft mij ingehaald en Pascale heeft mij ge-her-inspireerd. Mijn oma werd dit jaar 94, heeft geen (!) gezondheidsproblemen, gaat 2 keer in de week naar aquagym en volgt computerles. En daar gaan we voor, Marie en ik.

Bedankt Pascale om jouw kennis te delen. Blijf ons vooral inspireren zodat we allen ook inspiratiebronnen worden voor anderen, want zo werkt het toch, niet?

Katherine en Marie

Blogartikel delen

Gerelateerde blogberichten