Humo sprak met Pascale Naessens na de broodrel

Zoals verschenen in Humo op 23/02/2016

Pascale Naessens is al jaren veruit de best verkopende auteur van het land, met oplages die in de zes nullen lopen. De restaurants die van haar servies gebruikmaken, tellen samen rond de honderd sterren. Als ze in het buitenland weer eens een prijs voor haar kookboekenreeks in ontvangst gaat nemen, wordt haar echtgenoot Paul Jambers meer en meer als ‘meneer Naessens’ aangesproken. Pascale is niet alleen een klein foodimperium geworden, maar stilaan ook een activiste, die zelfs niet bang is de machtige broodlobby aan te pakken.

HUMO Hoe gaat het ermee?

Pascale Naessens «Heel goed, dank je. Ik heb vanochtend dit potje uit de oven gehaald, dat is gelukt, en daar kan ik dan ongelooflijk blij om zijn. Want het leert me dat ik beter en beter word in mijn ambacht. Gisteren ben ik de Nederlandse internist en voedselspecialist Hanno Pijl gaan interviewen, een man die diabetespatiënten volgt. Dat ik naar zo iemand kan gaan luisteren en dat hij mijn voedingsadviezen goed vindt, maakt me ook gelukkig. Ik ben nu weer enorm geboeid geraakt door de theorie van Martin Seligman, de grondlegger van de positieve psychologie. Dit wordt een vervelend interview, dus (lacht).»

HUMO Nee hoor, ik stel wel wat ongelukkige vragen. Je hebt al het succes van de wereld: waarom heb jij dan nog positieve psychologie nodig?

Naessens «Net omdat ik altijd die opmerking kreeg: ‘Je zal nu wel erg gelukkig zijn, zeker, met al dat succes?’ Wel, verrassing: ik was daarvoor ook al gelukkig, en ik zal het ook nog zijn mocht morgen al mijn succes plots verdwijnen. Seligman zegt, kort samengevat: gelukkig zijn kun je leren. Volgens hem was psychologie vooral bezig met roeren in het verleden: daar zat altijd wel een trauma uit je jeugd dat liefst eerst nog met regressietherapie moest worden ontdekt. Dat moest je eerst onderkennen, benoemen, analyseren, verwerken en pas dan kon je bevrijd in het hier en nu gaan leven. Seligman zegt: ‘Laat het liggen, geef het een plaatsje, verspil er niet te veel nodeloze energie aan. Concentreer je op waar je goed in bent, hier en nu, en doe daar iets mee. En je zult merken dat de rest dan op de achtergrond geraakt.»

HUMO Jij gelooft dat echt? Ik ken wel wat succesvolle mensen met grote talenten, die desondanks blijven worstelen met demonen uit hun verleden.

Naessens «Bij mij werkte het toch. Het is misschien ook afhankelijk van hoe groot die demonen zijn. Het beste wat je kan doen, is de klassieke psychologie combineren met de positieve: naast je demonen ook je talenten ontdekken en leren waarderen. Gedachtengangen zijn neuronencircuits, die in je hersenen banen maken. Hoe meer je die onderhoudt, hoe beter ze werken – positief of negatief. Je wordt uiteindelijk wat je denkt: kan je denken over en genieten van je talent en van wat je doet, of blijf je vasthangen in de verwerking van een trauma? Waar je je voortdurend op focust, bepaalt meestal de uitkomst. Niets komt uit de lucht gevallen.»
 

* Dit zijn enkele fragmenten uit het artikel. Het volledige artikel kun je lezen via deze link.