Dubbelinterview Naessens en Meus

Zoals verschenen in De Morgen Zeno op 02/11/2014

Dat je passie moet voelen, betoogt zij. Hij vindt dat ook, maar met dat woord moet je toch opletten. Zij is Pascale Naessens, die op de Boekenbeurs haar nieuwe kookboek signeert voor lange rijen mensen. Hij voor nog langere: de naam Jeroen Meus blijft een trekker. ‘Natuurlijk schaam ik me tegenover échte auteurs.’

Een kus op de wang. Een “ça va?”. En dan zitten we in een betonnen kamer waar buiten ver weg is, dat is zonde van de late oktoberzon. Maar wie klaagt: een late poging om Pascale Naessnes en Jeroen Meus samen te brengen lukte alsnog. Hij drinkt koffie, zij thee. Is de toon meteen gezet? 
Twee dagen eerder, aan de telefoon: “Ik wil dat graag doen met Jeroen, maar niet als je er een polemiek tussen gezonde en niet-gezonde keuken van maakt”, had Pascale Naessens gezegd. Meus, hier in eigen Leuven en in de gebouwen van productiehuis Hotel Hungaria een dag voor interviews uitgetrokken, had dat niet erg gevonden. Natuurlijk zal je daar een vraag over moeten stellen. Maar eerst iets over België: “Als je doet wat wij doen en je doet dat in Amerika, dan ben je een held”, zegt Meus. “Maar hier moet altijd vergeleken worden, dat zit in ons bloed. Maar op mijn ‘scouts honour’:’ I don’t give a shit.

De aanleiding van deze kleine bedenkingen ligt in een groot krantenartikel van deze ochtend. Daarin staat dat de verkoop van kookboeken in Vlaanderen met ‘een stevige dip’ kampt. Wereldnieuws op de voorpagina: tussen 1 januari en 20 oktober draaiden de boeken ’14 procent minder omzet dan in dezelfde periode vorig jaar’. Binnenin de gedetoureerde versies van Jeroen Meus, Pascale Naessens en Piet Huysentruyt in een kookpot als symbolisch uitroepteken van de ramp: ‘Verkoop van kookboeken op waakvlam’.

Veel mensen hebben blijkbaar de boeken van jullie allebei. Dat kan dus?
Naessens: “Ik heb die van hem ook. Absoluut.”
Meus: “Ik ook die van haar. Het knappe aan Pascale, vind ik, is dat ze het alleen doet. Ik heb nog de hele machine van de VRT achter me. Ik heb haar leren kennen bij Met Meus en vork op VTM en van toen weet ik dat ze kan koken. Pascale is iemand met visie en niet ‘een BV met een kookboek’. Ze heeft nooit gedacht: ‘Wat moet ik eens doen om succes te hebben? Ha, een kookboek!’ Dat is het verschil met Lesley-Ann Poppe. 

Vanzelf komen we bij bewondering.

Naessens: “Iemand als Chavela Vargas, een Mexicaanse zangeres die vorig jaar overleed, die bewonder ik. Of César Manrique, een kunstenaar uit Lanzarote. En Lucie Rie, ze was pottenbakster. Die mensen zijn allemaal heel oud geworden, maar tot het einde iets blijven doen waardoor ze iets zinvols toevoegden aan het leven. Dat is ook mijn drijfveer en als mensen reageren op mijn boeken, dan krijg ik daar energie van.
Meus: “Het belangrijkste vind ik: kunnen luisteren naar anderen. Marc van Dinther is culinair journalist van de Volkskrant, dé gastronomisch specialist van Nederland, en twee jaar lang legde hij mij voor mijn rubriek in die krant het vuur aan de schenen. Hij maakte me wakker op ecologisch vlak, over verantwoord eten, noem maar op… Ik moet mensen geloven. Jan Eelen geloof ik. Jeroom ook. En andere mensen zie ik uit de bocht vliegen.”

* Dit zijn enkele fragmenten uit het artikel. Het volledige artikel kun je lezen via het PDF bestand hieronder.